ترس از اوتیسم

اوتیسم ترسناک نیست!

از اوتیسم نترسید!

از ناآگاهی بترسید!

بله از ناآگاهی بترسید، چون می تواند فاجعه به بار بیاورد.

همانطور که جملاتی مثل فرهنگ آپارتمان نشینی یا فرهنگ استفاده از فضای مجازی برای ما جا افتاده است و ما می دانیم که منظور از این جملات چیست، فرهنگ برخورد با افراد دارای اوتیسم هم باید وارد ادبیات ما شود و آدم‌ها بدانند که منظور از فرهنگ برخورد با افراد دارای اوتیسم چیست.

مردم بدانند که افراد دارای اوتیسم چه ویژگی‌های رفتاری دارند و چگونه باید با آن برخورد کرد.

ترس مثبت و منفی

در واقع در مورد اختلال اوتیسم باید گفت(( باید از ترس، ترسید))

درست است که ترس در بعضی از موارد می‌تواند مفید باشد، ولی ترسیدن از این‌که حالا که فرزندتان مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده، دیگر آینده‌ای نخواهد داشت و دیگر باید آرزوهایی را که درباره‌ی او داشته‌اید دور بریزید، این یک ترس منفی و مخرب است، زیرا می‌تواند باعث شود شما دست از تلاش برای پیشرفت کردن فرزندتان بردارید.

یا اینکه اگر کودک مبتلا به اوتیسمی در اطرافیان نزدیکتان هست، ترس از رو به رو شدن خودتان یا فرزندتان با او، یک ترس بی مورد است.

بچه‌های مبتلا به اختلال اوتیسم بایدد اجتماعی شدن و آداب اجتماعی را یاد بگیرند، آن‌ها در کنار آموزش‌هایی که می‌بینند نیاز دارند که همه‌ی ما کمکشان کنیم، آن‌ها و مشکلاتی را که برایشان وجود دارد را بشناسیم و به دیگران بشناسانیم.

شاید به خواندن این مطلب نیز علاقه‌مند باشید.