فهرست مراکز اوتیسم در ایران
تعداد مراکز ویژهی اوتیسم در کشور
برای شناسایی فهرست مراکز اوتیسم کشور لازم است ابتدا بدانیم چند نفر نوانخواه شناسایی شده در کشور داریم.
تعداد مراکز ویژهی اوتیسم در کشور
برای شناسایی فهرست مراکز اوتیسم کشور لازم است ابتدا بدانیم چند نفر نوانخواه شناسایی شده در کشور داریم.
من؛ زینب تقانی کارم را درسال ۱۳۹۱ در یک مرکز آموزشی و توانبخش ویژهی اوتیسم شروع کردم. و در طی این سالها با مراکز مختلف در شهر خودم (مشهد) همکاری کردهام.
کلیه حقوق برای زینب تقانی محفوظ می باشد.
4 دیدگاه دربارهٔ «مراکز اوتیسم»
سلام. من خودم دارای معلولیت هستم و یک کودک که دارای اوتیسم شدید است در منزل داریم که والدین دیگر قادر به نگهداری کودک نیستند و متاسفانه ضعفی که می بینم در کل کشور ما مرکز شبانه روزی به شکل کامل نداریم که اگر بچه مریض شد نیاز نباشه باز به پیش والدینی برگرده که توان نگهداری ندارند و خودشان بیمار هستند. ای کاش مراکز ما جامع می بود و از نظر بودجه حمایت کامل می شد از سمت دولت چه پزشکی چه اموزشی چه خدمات گاهی با نگهداری یک کودک نیاز به بستری کردن تعداد چهار نفر دیگر از اعضای خانواده به دلیل مشکل اعصاب و روان نیست!!!
سلام خانم باقری عزیز
حق با شماست متاسفانه در کشور ما به شدت خلا مراکز جامع برای افراد مبتلا به اوتیسم احساس میشه. امیدوارم این مشکلات که معمولا مربوط به کمبود بودجه هست به سرعت مورد توجه قرار بگیره و بتونیم قدمی برای حل شدن مشکلات خانوادهای اوتیسم برداریم.
با سلام سید حسن کلانتزیان هستم از ساری پسرم دارای اختلال اتیست میباشد پیش فعال است از دوسالگی متوجه شدم همه تلاشم و سرمایه ام چه مادی چه معنوی برای این بچه گذاشتم کارم را از دست دادم پسرم دارای ای کیو بالا میباشد همه کلمات را میتواند بخواند و بنویسد ولی در حالت عادی همه فکر میکنند دیوانه است فقط من و همسرم که یکی از دوستانم ک پسرم را با ماشین دور میدهد و از من پول میگیرد او هم میداند این بچه خیلی باهوش است من ۵۵ سالمه بالاخره نتوانستم نگهش دارم چون خیلی شیطان است و کنترل مدفوع ندارد و در شلوارش همیشه مدفوع میکند بنابراین الان در مرکز شبانه روزی پردیس ساری که همه بچههای معلول بی پدر و مادر و همه جور آدم هستند چون خستگی دست وپا پیدا میکنم بس که نگهداری این بچه سخت و طاقت فرسا است یکهفته در مرکز پردیس و یکهفته در خانه نگه میدارم معلم خصوصی براش گرفتم که در س را بتواند بخواند و سواد داشته باشد ولی همیشه یک چوب دستمه و بزور سرکلاس می فرستم الان دوازده سالشه و هیکل بزرگی داره زورش خیلی زیاده حتى پرستارها رو میتونه بزنه منو میزنه مادر شو میزنه وما به خاطر علاقه به فرزندمان با بدبختی و بیچارگی داریم ادامه میدیم من راحت راحت ماهی ۶ تا ۷ میلیون تومان براش خرج میکنم و لمیدونم مردم چکار میکنند یعنی تو مملکتی که اینقدر نفت داره نمیتونن تعدادی بچه اتیست را نگهدارند؟ گرچه وقتی آدمهای سالم امیدی ندارند برای بچهاتیسم چه توقعی میتوان داشت؟ فقط میتونم بگم خدا لعنت کنه مسئولی رو که بتونه کاری کنه و نمیکنه چون بیشتر از این بچه ها پدر و مادر بچه دارند نابود میشن من معنی زندگی رو نمی فهمم وقتی بچه خونه هست هم داغونم چون فوق العاده خسته می شم چه وفتی در مرکز نگهداریه و می بینم که چه گریهای میکنه و بابا بابا میکنه فقط روزی صدبار میمیرم وزنده میشم ایشاالله مسئولین بی کفایت مسئولین بی تفاوت همین گرفتاری مارو بکشند چطور آخه یک فکر درست در مون نمی کنند شما مرکز ا تیسم ساری تو خیابان دانش رو نوشتید اتفاقن آدمهای بدی نیستن ولی آخه دوزار بهشون پول میدل آخه چه توقعی دارند؟ در خارج توسوند هر بچه اتیسم ممکنه دو پرستار هم داشته باشد یک مربی چطور میتونه در آن واحد هم همه بچه ها رو نگهداره هم بشوره هم آموزش بده اگر هم بلد باشن که نیستن اون توانایی وجود نداره حقوق کم کار سخت این بچه ها مگر با این مراکز کم بودجه امکان پذیره؟ من چون دارم خرج میکنم می فهمم الان فقط تو فکرم که بچه رو به انگلیس سوئد آمریکا کانادا بتونم ببرم که کاری برای بچه ام بتونه انجام بشه اینجا خیلی هنر کنند فقط نگهداری کنند تازه خدایی خیلی هنر میکنند چون من پدر یا ما در یک ثانیه نمیتونیم غافل بشیم یه خرابکاری انجام میده یه بلایی سرخودش میاره به نظر میاد یا مسئولین قسمت اتیسم یا اطلاع درستی از وضیعت این بچه ها ندارند یا طبق روش همه مدیران تو مملکت فکر خودشون و میز شونن چون خنده داره یعنی من خیلی از مسائل را بهتر از مربیها میدونم چون بودجهای نداشتند که بتونن یک کار خوب برای بچه انجام بدن گفتم که خیلی زرنگ باشن چند ساعت بچه رو نگهدارند و با این پول کم و با این مدیریت من می بینم بیست سال طول میکشد که تازه اولین مراحل نگهداری مثل کشورهای پشرفته را در ایران پیاده کنیم باید بودجه درستی رو خرج کنیم و کارهای تحقیقاتی رو روی این بچه ها پیاده کنیم این پولایی که اینا خرج میکنند برای نگهداریشون هم کمه تازه آموزش داروهای خوب که بموقع توسط پزشکان خوب به بچه اتیست بدهند واقعا مدیریت در حوزه این بچه ها زیر صفره و فعلا هر کسی که دفتریا مرکزی میز نه فقط فکر سود خودشه میدونید چند بار بهم زنگ زدند که بچه تون رو ببرید چون مدفوع کرده و وقتی سوال میکنم میگه حالا هفته دیگه بریم دستکش بخریم یعنی فقط الکی میخوان یه کاری رو انجام بدن بیچاره خانم هایی که از روستا میان میشین برای یک گفتار درمانی که کاملاً بی ارزشه حالم ازین مملکت بهم میخوره
سلام دوست عزیز. با درد دلها و شکایات شما نسبت به وضع موجود آشنا هستم. لطفا ابراز همدردی من رو ببذیرید. اما در مورد اینکه فرزند شما هوش کلی خوبی داره ولی هنوز یک سری ابتداییات زندگی با مشکل مواجه هست باید بگم که اون آموزشهای درستی رو دریافت نکرده. با شما موافقم که کشورهای توسعه یافته امکانات بیشتری برای مشکلات خاص در اختیار دارند ولی در همهی نقاط دنیا والدین اوتیسم عنصر اصلی چرخهی درمان هستند. شما باید نگرشتون رو در مورد مشکل فرزندتون تغییر بدید و هرگز فکر نکنید که هیچ کاری از شما بر نمیاد. از افراد متخصص کمک بگیرید من اطمینان دارم اگر آموزش درست و اصولی داشته باشید روزهای خوبی برای شما در راهه.