مشکلات بینایی

متنی را که می‌خوانید قسمتی از کتاب تصویری اندیشیدن است که خانم تمپل گراندین ( که خود او دارای اوتیسم است ) از تجربه‌های زیسته‌اش نوشته و شماری از مشکلات و احساسات متفاوت افراد دارای اوتیسم را در آن شرح داده است.

شماری از افراد مشکلات شدید در پردازش بصری دارند و حس بینایی ممکن است غیر قابل اطمینان‌ترین حس آنان باشد.

عده‌ای از افراد فاقد کلام دارای اوتیسم در مکانی ناشناس و نوین عملکری مشابه با یک فرد نابینا دارند.

عده‌ای دیگر در توجه نکردن بصری و عده‌ای در وضعیت غلبه‌ی سفیدی توانایی بینایی‌شان به راستی از بین می‌رود.

در وضعیت بوران و هوای برفی، دانه های برف را می‌بینند، مانند اینکه به یک کانال تلویزیونی بدون برنامه، که فقط برفک پخش می‌کند نگاه می‌کنند.

شماری از افراد دارای اوتیسم که توانایی بصری عادی داشتند به من گفتند که در درک عمق مشکل دارند و این مشکل در زمان پایین آمدن از پله‌ها خود را نشان می‌دهد.

چشم و شبکیه معمولاً کارکرد عادی دارند و فرد می‌تواند به راحتی از عهده‌ی آزمایش بینایی برآید، مشکل زمانی خود را نشان می‌دهد که اطلاعات بصری در مغز پردازش می‌شود.

در کودکی جذب رنگ‌های روشن و اشیای متحرک که کحرک بصری بودند می‌شدم، برای نمونه بادبادک.

پیراهن خط‌دار را دوست داشتم و نقاشی‌های ترسیم شده با رنگ‌های نورانی، و شیفته‌ی درهای سوپر مارکتی لغزانی بودم که برای باز و بسته شدن عقب و جلو می‌رفتند، زمانی که لبه‌ی در را می‌دیدم که در امتداد زمینه‌ی بینایی من در حرکت است، لرزش لذت‌بخشی را در پشت و ستون فقراتم که به تدریج بالا می‌آمد احساس می‌کردم.