۱ – افراد دارای اوتیسم در زمان انجام رفتارهای مشکل ساز نمیدانند که رفتار آنها از نظر دیگران آزار دهنده است.
۲ – منطق کودک دارای اوتیسم در برابر خواستههایش هماکنون و هم اینجاست، آنها در برابر خواستههایشان صبور نیستند.
۳ – هنگامی که کودک آشفته است، هرگز به او نگویید ( نکن ) زیرا استفاده ار جملات اضافی از طرف والدین به شدت باعص برون ریزی رفتار کودک میشود و چرخهی معیوبی را در تحریک کودک و والدین ایجاد میشود.
۴ – زمانی که کودک دارای اوتیسم در اوج برانگیختگی است هیچ چیزی را نمیتوان به او آموزش داد.
۵ – همهی ما میل داریم مقدار بر محیط خود اثرگذاری داشته باشیم، باید به کودک دارای اوتیسم نیز این اجازه داده شود که در قلمرو خود اثر گذاری داشته باشد.
۶ – کودکان دارای اوتیسم فیلم و کارتون دیدن را دوست دارند، آنها میتوانند الگوگیری کنند، یادگیریهای اجتماعی ا نیز به همین شکل روی داده است.
۷ – برای بسیاری از کودکان دارای اوتیسم، حرکات کلیشهای فرکانس زیاد و تنوع کم دارد، به عبارت دیگر مثلاً کودکی که دستهایش را مقابل صورتش تکان میدهد، این کار را مداوم و زیاد انجام میدهد ولی فقط و فقط همان یک حرکت را تکرار میکند و حرکتش تنوع ندارد.
۸ – برای بسیاری از کودکان دارای اوتیسم کیفیت فعالیتهای حرکتی در ضمن شروع حملههای اضطرابی تغییر خواهد کرد، آنها بیشتر حرکت میکنند و حرکاتشان غیر قابل کنترول خواهد بود.
۹ – بسیاری از بچههای دارای اوتیسم ممکن است مشکلهایی مثل صرع تشنج داشته باشند، اغلب این تشنجها و حملههای صرعی کوچک و غیر قابل مشاهده هستند و تنا والدین و کسانی که با کودک در ارتباط هستند میتوانند از بروز آن آگاه شوند.
۱۰ – اغلب کودکان دارای اوتیسم قادر نیستند تا به بخشی از بدنشان که ممکن است صدمه دیده باشد اشاره کنند، یک چشم تیز بین باید علائم بیماری یا آسیب را ببیند.
۱۱ – کودکان دارای اوتیسم نیازمند آموزشهای مشخص و دقیقی هستند تا بتوانند درک کنند که انتظار بروز چه رفتارهایی ز آنها وجود دارد.