چرا بازی با کودک مهم است؟
به کودکتان بیندیشید! چگونه محفوظات شما ناشی از زبانتان است. فکر می‌کنید وقتی اسباب‌بازی‌ها و دوستانتان را از دست می‌دهید؛ اتفاقی نیوفتاده است؟ خیر!
حقیقت این است که شما رشد و بزرگسالی را تجربه کرده‌اید.
انواع مختلف بازی ضمن پیشرفته شدن دست به دست می‌گردند و به دیگران می‌رسند.
ساختارهای بازی واکنش‌هایی است که بین تقلیدهای غریزی و عکس‌العمل‌های اولیه کودکان و مادران آن‌ها است. که به مرور زمان پیچیده‌تر می‌شود و تصور کودک را می‌سازد.
حواس کودک در امتداد عکس‌العمل‌هایش به بازی رشد می‌کند و شکل می‌گیرد. او درک می‌کند که دیگران هم وجو دارند؛ به این ترتیب هویت فردی و آگاهی اجتماعی‌اش شکل می‌گیرد.
و در همین اثنا کودک مواردی را می‌آموزد؛ مواردی از قبیل
مهارت‌های اجتماعی
همکاری و همدلی
انتظار از دیگران
و…
بازی کردن برای موارد زی مفید است
۱-کودک سمبل‌ها و نشانه‌ها را درک می‌کند.
۲-کودک می‌آموزد که اسباب‌بازی وسیله‌ای است که می‌تواند واقعی باشد.
۳-کودک با استفاده از نشانه‌ها دنیای واقعی را درک می‌کنند و نسبت به محیط واکنش نشان می‌دهند.
۴-با گذشت زمان کودک می‌تواند نیازهای اساسی‌اش را برآورده کند.
۵-کارکرد اشیا و چگونگی تعقییر بروندادها را با عملکرد خود درمی‌یابد. مثلاً اگر یک سطح شیب دار را بالا نگه داریم؛ ماشین و اسباب‌بازی به پایین سر می‌خورد؛ یا اگر آب را از داخل یک لیوان به داخل یک فنجان بریزیم چه اتفاقی می‌افتد.
۶-برخورد درست با ایده‌ها را یاد می‌گیرد. مثلاً اگر دزد بخواهد مرا بگیرد؛ باید پنهان شوم یا سرو صدا ایجاد کنم.
۷-روابط مردمی؛ رفتارها و انتظارات را در حین دکتر بازی؛ خاله بازی و… می‌آموزد.
۸-بیان تصورات و خلاقیت‌های کودک در حین پخش موسیقی؛ نقاشی؛ بازی با خمیر بازی و … به او احساس غرور و اعتبار می‌دهد.
۹-قانونمند شدن موقعیت‌های استفاده از اسباب‌بازی و گرفتن پاسخ‌های متفاوت از داستان‌ها و پیامدهای آن‌ها برای کودک اتفاق می‌افتد. مثلاً مادر و دختر کوچک در بیرون از خانه قدم می‌زنند؛ دخترک زمین می‌خورد…. صبر کن چسب بیاورم…. یا یک امبولانس خبر کنم؟… یا بوس بهتره؟…
این‌ها فهرستی از اهمیت بازی است و آشکار است که کودک ناخودآگاه عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ زیرا او فقط می‌خواهد بازی کند و به طور غریزی تحریک می‌شود تا اولین گام ابتکاری در برخورد با مردم و محیط خود را بردارد و با احساس خوبی که به دست می‌آورد این وضعیت را حفظ کند.
برگرفته از کتاب یادگیری زبان و رفتار در کودکا اوتیستیک با بازی.
بازی برای کودکان و البته بزرگسالان؛ علاوه بر فرح‌بخش بودن از قدرت‌های درمانی نیز برخوردار است.
دانشمندان علوم رفتاری امروزه معتقدند اهمیت بازی در دوره‌های مختلف سنی به قدری زیاد است که ما برای حل مشکلات و تعرضات مختلفی که جامعه با آن رو به رو است؛ ناگزیر هستیم که از علم بازی‌درمانی استفاده کنیم.
برای آشنایی بیشتر با علم بازی‌درمانی می‌توانید اینجا کلیک کنید.
بازی زندگی کودک است؛ کودک با هیجان بازی است که می‌بیند؛ می‌شنود؛ حس می‌کند و می‌آموزد. بازی تنها راه آموزش به کودکان پیش از دبستان است.
بازی‌های بومی که هر کدام در دل خود یک هدفی دارد که می‌تواند به توانمندی بیشتر کودکان و بزرگسالان کمک کند.
برای آشنایی با بازی‌های بومی و اهداف آن برای افراد خاص می‌توانید اینجا کلیک کنید.
چرا بازی با کودک مهم است؟
به کودکتان بیندیشید! چگونه محفوظات شما ناشی از زبانتان است. فکر می‌کنید وقتی اسباب‌بازی‌ها و دوستانتان را از دست می‌دهید؛ اتفاقی نیوفتاده است؟ خیر!
حقیقت این است که شما رشد و بزرگسالی را تجربه کرده‌اید.
انواع مختلف بازی ضمن پیشرفته شدن دست به دست می‌گردند و به دیگران می‌رسند.
ساختارهای بازی واکنش‌هایی است که بین تقلیدهای غریزی و عکس‌العمل‌های اولیه کودکان و مادران آن‌ها است. که به مرور زمان پیچیده‌تر می‌شود و تصور کودک را می‌سازد.
حواس کودک در امتداد عکس‌العمل‌هایش به بازی رشد می‌کند و شکل می‌گیرد. او درک می‌کند که دیگران هم وجو دارند؛ به این ترتیب هویت فردی و آگاهی اجتماعی‌اش شکل می‌گیرد.
و در همین اثنا کودک مواردی را می‌آموزد؛ مواردی از قبیل
مهارت‌های اجتماعی
همکاری و همدلی
انتظار از دیگران
و…
بازی کردن برای موارد زی مفید است
۱-کودک سمبل‌ها و نشانه‌ها را درک می‌کند.
۲-کودک می‌آموزد که اسباب‌بازی وسیله‌ای است که می‌تواند واقعی باشد.
۳-کودک با استفاده از نشانه‌ها دنیای واقعی را درک می‌کنند و نسبت به محیط واکنش نشان می‌دهند.
۴-با گذشت زمان کودک می‌تواند نیازهای اساسی‌اش را برآورده کند.
۵-کارکرد اشیا و چگونگی تعقییر بروندادها را با عملکرد خود درمی‌یابد. مثلاً اگر یک سطح شیب دار را بالا نگه داریم؛ ماشین و اسباب‌بازی به پایین سر می‌خورد؛ یا اگر آب را از داخل یک لیوان به داخل یک فنجان بریزیم چه اتفاقی می‌افتد.
۶-برخورد درست با ایده‌ها را یاد می‌گیرد. مثلاً اگر دزد بخواهد مرا بگیرد؛ باید پنهان شوم یا سرو صدا ایجاد کنم.
۷-روابط مردمی؛ رفتارها و انتظارات را در حین دکتر بازی؛ خاله بازی و… می‌آموزد.
۸-بیان تصورات و خلاقیت‌های کودک در حین پخش موسیقی؛ نقاشی؛ بازی با خمیر بازی و … به او احساس غرور و اعتبار می‌دهد.
۹-قانونمند شدن موقعیت‌های استفاده از اسباب‌بازی و گرفتن پاسخ‌های متفاوت از داستان‌ها و پیامدهای آن‌ها برای کودک اتفاق می‌افتد. مثلاً مادر و دختر کوچک در بیرون از خانه قدم می‌زنند؛ دخترک زمین می‌خورد…. صبر کن چسب بیاورم…. یا یک امبولانس خبر کنم؟… یا بوس بهتره؟…
این‌ها فهرستی از اهمیت بازی است و آشکار است که کودک ناخودآگاه عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ زیرا او فقط می‌خواهد بازی کند و به طور غریزی تحریک می‌شود تا اولین گام ابتکاری در برخورد با مردم و محیط خود را بردارد و با احساس خوبی که به دست می‌آورد این وضعیت را حفظ کند.
بازی برای کودکان و البته بزرگسالان؛ علاوه بر فرح‌بخش بودن از قدرت‌های درمانی نیز برخوردار است.
دانشمندان علوم رفتاری امروزه معتقدند اهمیت بازی در دوره‌های مختلف سنی به قدری زیاد است که ما برای حل مشکلات و تعرضات مختلفی که جامعه با آن رو به رو است؛ ناگزیر هستیم که از علم بازی‌درمانی استفاده کنیم.
برای آشنایی بیشتر با علم بازی‌درمانی می‌توانید اینجا کلیک کنید.
بازی زندگی کودک است؛ کودک با هیجان بازی است که می‌بیند؛ می‌شنود؛ حس می‌کند و می‌آموزد. بازی تنها راه آموزش به کودکان پیش از دبستان است.
بازی‌های بومی که هر کدام در دل خود یک هدفی دارد که می‌تواند به توانمندی بیشتر کودکان و بزرگسالان کمک کند.
برای آشنایی با بازی‌های بومی و اهداف آن برای افراد خاص می‌توانید اینجا کلیک کنید.
