اوتیسم در بزرگسالان

اوتیسم در بزرگسالان

معمولاً مشکلات مربوط به اختلالات طیف اوتیسم در کودکان برسی می شود و راهکارهایی برای برخورد والدین؛ اطرافیان و درمانگران با آن ها پیشنهاد می شود.

اما با توجه به این که بزرگسالان مبتلا به اوتیسم هم در جامعه وجود دارند و همین کودکان اوتیسم روزی بزرگ می شوند و با دوران بلوغ؛ نوجوانی و جوانی مواجه می شوند؛ موضوع اوتیسم بزرگسالان تقریباً مورد غفلت پژوهشگران این حوزه قرار گرفته است.

اوتیسم در بزرگسالی به وجود نمی آید؛ فقط ممکن است نشانه های آن در کودکی به میزانی نبوده باشد که مورد توجه قرار بگیرد و یا به دلایل مختلف فرد  تشخیص اشتباه گرفته باشد. هرچه فرد بزرگ تر می شود و حضور و نقش او در اجتماع پر رنگ تر می شود؛ نشانه ها زمینه ی بهتری برای ظهور و بروز پیدا می کنند و منجر به مشکلاتی در عملکرد اجتماعی فرد در مدرسه و محیط کار می شود و تعاملات اجتماعی و ارتباطات کلامی و غیر کلامی او را تحت تأثیر قرار می دهد.

افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم با ارتباط چشمی؛ ابراز احساسات؛ ابراز همدلی و درک دیدگاه دیگران مشکل دارند و ار نگاه دیگران خیلی غیر اجتماعی به نظر می رسند.

در برنامه های روزانه ی بزرگسالان مبتلا به اوتیسم هیچ گونه انعطافی مشاهده نمی شود؛ آن ها به شدت دقیق هستند و به هیچ عنوان حاضر نیستند در برنامه های روزانه ی خود تعقییری ایجاد کنند و در صورت بروز کوچکترین تعقییر به شدت مضطرب و آشفته می شوند.

علل بروز اوتیسم هنوز مشخص نشده و محققین در حال برسی عفونت های ویروسی؛ مشکلات حین بارداری و آلودگی هوا ونقش آن ها در ابتلا به اوتیسم هستند.

برخی از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نوعی اختلال در مهارت های حرکتی دارند که این مشکل می تواند با فیزیو تراپی و کاردرمانی کنترول شود.

بهترین درمان

بهترین درمان برای بزرگسالان مبتلا به اوتیسم؛ مانند کودکان اوتیسم رفتار درمانی و تحلیل رفتار کاربردی ( آموزش گام به گام ) است که توسط فرد دوره دیده در این زمینه انجام می شود.

علائم تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

باید به خاطر داشته باشید که نمی توان با دیدن یک یا دو نشانه در فرد او را مبتلا به اوتیسم دانست. تعداد نشانه ها باید حداقل ۴ مورد از ۱۰ مورد زیر باشد.

علائمی که دکتر میلر ویلسون استاد دانشگاه میشیگان در مقاله ای به آن اشاره کرده است به قرار زیر است.

۱ – تعداد اندک دوستان

ارتباطات محدود و رفتار های منحصر به فرد این افراد؛ دوستیابی آن ها را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد.

۲ – مشکلات مربوط به ارتباطات غیر کلامی

از بزرگترین مشکلات بزرگسالان مبتلا به اوتیسم؛ عدم توانایی آن ها در تعبیر و تفسیر زبان بدن و حالات چهره ی دیگران است. این افراد ارتباط چشمی بسیار محدودی دارند و در فرآیند ارتباط و تعامل مشکلات زیادی دارند.

۳  – اختلال پردازش حسی

برخی از مبتلایان به اوتیسم اطلاعات حسی را به میزان بسیار بالا یا بسیار پایین دریافت می کنند که به این مشکل اختلال پردازش حسی یا اختلال یکپارچگی حسی می گویند. به عنوان مثال فردی که حس بویایی در او بسیار پرکار است ممکن است در مواجهه با بو های جدید و مختلف دچار اضطراب و آشفتگی شود.

۴ – عدم وجود احساس همدلی و دیدگاه مشترک با دیگران

بسیاری از افراد دارای اوتیسم برای فهمیدن دیدگاه دیگران دچار مشکل می شوند که این موضوع می تواند منجر به عدم وجود احساس همدلی در فرد اوتیسم شود.

۵ – مشکلات زبان و گفتار

تقریباً بیش از ۳۸ درصد از افراد اوتیسم هیچ وقت حرف زدن را یاد نمی گیرند؛ بنا براین اگر فردی در شروع و ادامه ی گفتگو ناتوان باشد و نتواند حرف زدن خود را مدیریت کند امکان ابتلا به اوتیسم در او وجود دارد.

۶ – علایق غیر عادی

بزرگسالان مبتلا به اوتیسم معمولاً علایق محدود در زمینه های خاص دارند. و روی آن موضوع تمرکز ویژه ای دارند؛ مثلاً فردی که علاقه ی زیادی به کیهان شناسی دارد ولی ممکن است از سایر موارد ساده تر غافل بماند و هیچ توجهی به آن نکند.

۷ – حرکات تکراری ( رفتار های کلیشه ای)

مبتلایان به اوتیسم تمایل زیادی به انجام حرکات تکراری و یا ادای واژه ها و عبارات خاص دارند.

۸ – تأکید بر عادات

بزرگسالان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم نمی توانند از برنامه ی روزانه شان دست بکشند و هر گونه تعقییری در برنامه های روزانه می تواند به شدت مضطربشان کند. به همین دلیل آن ها تمایلی به سفر رفتن ندارند؛ امتحان کردن غذاهای متنوع را دوست ندارند و در زمینه ی پایبندی به برنا مه های روزانه شان به شدت دقیق هستند.

۹ – برتری در زمینه ای خاص

یکی دیگر از نشانه های اوتیسم در بزرگسالان؛ این است که این افراد در یک زمینه ی خاص به شدت توانمندی و آگاهی دارند و می توانند حجم عظیمی از اطلاعات را در ذهن خود نگه دارند. توانمندی افراد اوتیسم می تواند در زمینه هایی مثل موسیقی؛ تاریخ؛ ریاضی و … باشد.

۱۰ – اضطراب و مشکلات خواب

اوتیسم در بزرگسالان با اضطراب و مشکلات خواب همراه است. حدود هفتاد درصد از مبتلایان به اوتیسم مشکلات خواب دارند و معمولاً در تمرکز کردن و کنترول رفتار بسیار مضطرب می شوند.

همان طور که قبلاً توضیح داده شد نمی توان با دیدن یک یا دو نشانه در فرد او را مبتلا به اوتیسم دانست و حداقل باید ۴ الی ۵ نشانه در فرد مشاهده شود.

اگر شما احساس می کنید چند مورد از موارد بالا در خودتان یا اطرافیانتان وجود دارد؛ باید بگویم نگران نباشید. با وجود اینکه هیچ درمان قطعی و داروی مشخصی برای اوتیسم وجود ندارد ولی تمام مشکلات بالا با رفتار درمانی و تحلیل رفتار کاربردی قابل کنترول هستند.

 

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا