ارتباط چیست؟

وقتی می‌گوییم کودک دارای اوتیسم در برقراری ارتباط مشکل دارد، دقیقاً از مشکل در چه حوزه‌ای حرف می‌زنیم؟

کودکان به طور طبیعی یاد می‌گیرند که ارتباط برقرار کنند، این توانایی از بدو تولد آغاز می‌شود و به تدریج رشد می‌کند.

شیوه‌های برقراری ارتباط کودکان، برای خانواده‌ و دوستان امری لذت‌بخش و دوست‌داشتنی است.

اما برای برقراری ارتباط سطح بالا مهارت‌های پیچیده‌تری نیاز است که کاربرد این مهارت‌ها برای کودکانی که مشکلات ارتباطی دارند کار چندان ساده‌ای نیست.

مهارت‌های ارتباطی

مهارت‌های ارتباطی عبارتند از:

گوش دادن

نگاه کردن

درک کردن

تفکر کردن

تمایل به برقراری ارتباط

توانایی برقراری ارتباط

کودک برای این‌که بتواند ارتباط برقرار کند باید بتواند

توجه کند، با عوامل مخل مقابله کند، اطلاعات را دریافت و آن را ادراک کند، شنیده‌ها را به یاد بسپارد و به صورت معنا دار واکنش نشان دهد.

برقراری ارتباط به شیوه‌ی مخصوص

اگر به شیوه‌ای که برای فرزندتان معنا دار و با مفهوم است و همچنین با توجه به سطح رشد او اقدام به ارتباط با او کنید، به او کمک کرده‌اید که موارد مهم و کلیدی زیر را درک کند.

• کجا برود
• چه کار کند
• فعالیت بعدی را پیش‌بینی کند
• چگونه آن فعالیت را انجام دهد
• چه زمانی فعالیت را انجام دهد
• حق انتخاب‌هایش را بشناسد
• چه کارهایی را نباید انجام دهد

درک این موارد به کودک کمک می کند تا بتواند بهتر با امور روزمره ارتباط برقرار کند.

شما باید راهی را ایجاد کنید تا کودک بتواند موارد بالا را درک کند و از میزان شکست و ناامیدی‌اش در برقراری ارتباط کاسته شود.

یکی از بزرگترین چالش‌های ارتباطی که سر راه کودک اوتیسم قرار دارد این است که او کلمات بیان شده را به دلایل مختلف درک نمی‌کند.

در موارد بسیاری پیش آمده که والدین نگران شنوایی فرزندشان می‌شوند و احساس می‌کنند که شنوایی او دچار مشکل است.

در صورتی که والدین باید توجه داشته باشند که گاهی گفتارشان آنقدر تند و سریع بوده که کودک نتوانسته آن را درک کند.

بنابراین باید سعی کنیم همیشه با کودک اوتیسم

آرام و به آهستگی صحبت کنیم

از کلمات کمتری استفاده کنیم

در هر زمان فقط از یک کلمه‌ی مهم استفاده کنیم

فرصت بدهیم تا کودک درخواست کا را درک کند

در صورت لزوم باید دقیق و روشن آنچه را گفته‌ایم دوباره و یا حتی چندباره تکرار کنیم.