نوشتار درمانی

نوشتار درمانی مفهومی است که می‌تواند آدم را ببرد به درون خودش. کاغذ بستر خوبی خواهد شد برای بروز تمایلات؛ خشم‌ها؛ آرزوها؛ حسرت‌ها و تمام چیزهایی که نمی‌توان به زبان آورد یا اصلاً از وجودشان در درون خودت آگاه نیستی که بخواهی به زبانشان بیاوری.

وقتی قلم را بر‌می‌داری و مطمئنی که نوشته‌هایت قرار نیست جایی منتشر شود و کسی نمی‌تواند آن را بخواند؛ قلم به رقص در می‌آید؛ انگار کسی از تو؛ با تو حرف می‌زند.

وقتی برای اولین بار این نوع نوشتن را امتحان کردم؛ دلم برای خودم سوخت وقتی دیدم این‌ همه با خودم غریبه‌ام. چقدر خودم را تنها گذاشته بودم.

قبلاً هم شنیده بودم؛ از یک روانشناس شنیده بودم که می‌توانی با نوشتن هر چیزی که در سرت می‌گذرد؛ ذهنت را آزاد کنی و افکار منفی و خشم‌های پنهانت را بیرون بریزی و از بند آن‌ها رها شوی.

اما نمی‌دانستم که این ماجرا یک پشتوانه‌ی علمی هم دارد و خیلی از آدم‌ها با نوشتار درمانی دردها و آلام روحیشان را تسکین می‌دهند.

شاهین کلانتری که از مطرح‌ترین‌ها در حوزه‌ی نوشتن است می‌گوید:

نوشتن یعنی تسلیم نشدن” تسلیم خستگی و بی ارادگی و بی انگیزگی و ناامیدی و نابلدی و فقر و فشار و تنبلی و افسردگی نشدن.

نوشتار درمانی چیست؟

نوشتار درمانی یعنی بنویس تا درمان شوی. همان‌طور که گفتم نوشتن خاصیت‌های درمانی دارد و می‌توان از آن برای درمان اضطراب؛ افسردگی؛ کمبود عزت نفس و … استفاده کرد.

برخی از قدرت‌های نوشتار درمانی عبارتند از:

تقویت حافظه

انضباط

پیشرفت

چه کسانی می‌توانند از آن استفاده کنند؟

نوشتار درمانی آنقدر در دسترس و بی‌هزینه است که هر کسی می‌تواند از آن استفاده کند. فقط کافی است که شما کمی خواندن و نوشتن بدانید و قلم و کاغذ در اختیار داشته باشید.

شاید شما هم از آن دسته آدم‌هایی باشید که در نوجوانی یا اوایل جوانی دستی بر آتش نوشتن داشتید و مثل من گاهی خاطرات؛ نامه‌ها؛ سفرنامه‌ها و به خیال خودتان لحظات ناب زندگی را ثبت می‌کردید؛ و حالا این زندگی پر ماجرا شما را از اصلتان دور کرده.

اگر اینطور است پس شروع کنید به نوشتن و ببینید که چطور نوشتن شما را با خودتان آشنا می‌کند و قسمت‌های پنهان وجودتان را برای خودتان آشکار می‌کند.

نوشته‌های شما می‌تواند نامه‌هایی باشد که مخاطبش هم می‌تواند هر کسی باشد؛ مثلاً برای یکی از کسانی که دوستش می‌داشتید و او حالا در این دنیا نیست؛ برای خالق هستی؛ برای یک همکار قدیمی؛ برای کودک درونتان یا برای هر کس دیگری که فکرش را بکنید.

همینطور این نوشته‌های می‌تواند خاطراتی باشد که هیچ وقت فرصت نشد نوشته شود؛ خاطرات تلخ یا شیرینی که در زندگی داشته‌اید.

نوشتن را برای خودتان سخت نگیرید؛ شما قرار نیست پر فروش‌ترین کتاب سال را بنویسید؛ فقط قرر است با کمک نوشتن خودتان را آرام کنید.

اما اگر مایل هستید نوشتن اصولی” شیرین و لذت بخش را یاد بگیرید حتما به این‌جا سری بزنید.

نمونه‌ای از یک متن نوشتار درمان گونه که خودم آن را نوشته‌ام

هیچ وقت در مخیله‌ام هم نمی‌گنجید که یک ویروس میکروسکوپی؛ بشود بزرگترین بلای دنیا.

همه‌جا حرف از ویروس کرونا است. همه را ترسانده. ترس هم دارد خب؛ آدم‌ها دارند یکی یکی کم می‌شوند و شعله‌ی وجودشان خاموش می‌شود.

بیشتر از همه نگران حال بزرگترهایمان هستیم. ما فقط چیزهایی درباره‌ی وبا و طاعون شنیده بودیم و هرگز ندیده بودیم که یک بیماری بتواند تمام دنیا را زیر و رو کند.

کسی چه می‌داند شاید آیندگان هم همان تصویری را از کرونا در ذهن داشته باشند که ما از طاعون و وبا داریم.

از آنجایی که مطالبی که منتشر می‌کنم معمولاً درباره‌ی مبتلایان به اوتیسم و خانواده‌هایشان است؛ این بار هم می‌خواهم از خانواده‌های محترمی که فرزند مبتلا به اوتیسم دارند خواهش کنم که آن‌ها پیش قدم شوند و قلم و کاغذ بردارند و بنویسند.

یک پیشنهاد

همین الان به ذهنم رسید که این پیشنهاد را به شما بدهم؛ شما که در خانواده‌تان فرندی مبتلا به اوتیسم دارید.

یک نامه به اوتیسم بنویسید؛ به خود خود خود اوتیسم. و اگر مایل بودید آن نامه‌ها را با من به اشتراک بگذارید.