روش آموزش پکس
درمیان کودکان داری اوتیسم عدهای هنوز به مرحلهی استفاده از گفتار نرسیدهاند و اصطلاحاً زبان باز نکردهاند، و عدهای هم به یکباره ساکت شدند و از گفتار استفاده نمیکنند.
این دو دسته از کودکان دارای اوتیسم اگر نتوانند با یک روش جایگزین با دیگران ارتباط برقرار کنند و نیازها و خواستههایان را برآورده کنند، به شدت دچار اضطراب و آشفتگی میشوند.
پیشنهاد ما برای چنین کودکانی استفاده از روش پکس است.
در روش پکس به کودکان دارای اوتیسم آموزش داده میشود که با استفاده از تصاویر با دیگران ارتباط عملی برقرار کنند.
روش پکس ، روش برقراری ارتباط با استفاده از مبادلهی تصویر هم خوانده میشود.
پکس یک روش مفید و مؤثر است که اثربخشی آن برای کودکان و بزرگسالان دارای اوتیسم ثابت شده است.
روش پکس برای آموزش است و باعث افزایش سطح توانایی ارتباطی افراد دارای اختلال اوتیسم میشود.
پایه گذاران روش پکس با استفاده از این روش به کودکان دارای اوتیسم کمک کردهند تا بتوانند آغازگر ارتباط باشند و با استفاده از روش پکس نیازهای خود را برطرف کنند.
پکس بیشتر برای کودکانی است که آغازگر ارتباط نیستند و برای رفع نیازهای خود به دیگران نزدیک نمیشوند.
پکس یک روش چند مرحلهای است، که در ابتدا سعی میشود به کودک کمک شود تا تقویت کنندهی بسیار خواستنی و مورد علاقهی خود را تقاضا کند و ارتباط را شروع کند.
در مراحل بعدی فرد با استفاده از ترکیب کلمه و تصویر بر روی نوار جمله تقاضاهایی را به شریک ارتباطی خود اعلام میکند.
به عنوان مثال کودکی عاشق ذزت است و مربی قصد دارد از ذرت به عنوان تقویت کننده برای او استفاده کند.
برای شروع برنامه یک فرد دیگر به جز مربی باید در کنار کودک حضور داشته باشد.
فرد همراه کودک به او کمک می کند تا کارتی را که تصویر ذرت روی آن وجود دارد را بردارد و به مربی بدهد و مربی بلافاصله تقویت کننده ( ذرت ) را ارائه میکند.
به تدریج نقش فرد همراه کودک کمرنگتر میشود و این تمرین کمی پیچیدهتر.
به عنوان مثال بعد از مدتی که از انجام این تمرین گذشت و مربی مطمئن شد که در این مرحله برای کودک مشکلی وجود ندارد، میتواند تصویر ذرت را در میان تصاویر دیگر قرار دهد و از کودک بخواهد تصویر چیزی را که میخواهد پیدا کند و به او بدهد.
و در مرحلهی آخر کودک یاد میگیرد که از ترکیب کلمه و تصویر روی نوار جمله استفاده کند.