اختلالی در همسایگی اوتیسم

اختلال ارتباط اجتماعی( پراگماتیک ) هم مثل اوتیسم یک اختلال زیستی‌ـ‌عصبی است.

افراد مبتلا به این اختلال از ارتباط کلامی و غیر کلامی با دیگران ناتوان هستند.

اختلال ارتباط اجتماعی( پراگماتیک ) در پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی‌ـ‌آماری بیماری‌های روانی به آن اضافه شده‌ است.

حالا چرا از این اختلال به عنوان اختلالی در همسایگی اوتیسم یاد می‌شود؟

دلیلش واضح است، چون وجوه شباهت زیادی با اختلال اوتیسم دارد.

شباهت‌های اوتیسم و اختلال ارتباط اجتماعی

در اختلال ارتباط اجتماعی یا همان پراگماتیک، همانطور که از اسمش پیداست هم مثل اختلال اوتیسم

 نقص‌های جدی و دائمی در زمینه‌ی ارتباط کلامی و غیر کلامی وجود دارد که باعث ناتوانی فرد مبتلا در درست ارتباط برقرار کردن با دیگران، تعامل‌های اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و عملکرد شغلی می‌شود.

یکی دیگر از شباهت‌های اختلال اوتیسم و همسایه‌اش( اختلال ارتباط اجتماعی‌ ) در این است که اولین نشانه‌های این اختلال هم در سال‌های اول زندگی نمایان می‌شود، اما ممکن است نقص‌های ارتباطی کودک تا زمانی که او نیاز به ارتباط اجتماعی جدی نداشته باشد خودش را نشان ندهد.

به عنوان مثال معمولاً وقتی کودک وارد پیش‌دبستانی یا دبستان می‌شود مشخص می‌شود که او قادر نیست به درستی با هم‌کلاسی‌ها و معلم خود ارتباط بگیرد.

وجه تمایز اختلال ارتباط اجتماعی با اختلال اوتیسم

ممکن است با خودتان بگویید پس تفاوت این دو اختلال در چیست، هر دو اختلال در تعاملات اجتماعی، ارتباط و کلام نقص‌هایی دارند،

اما باید بگویم شما یک گزینه از نشانه‌های اختلال اوتیسم را جا انداخته‌اید،

و آن گزینه حرکات تکراری و کلیشه‌ها( علایق محدود و تکراری ) است.

نشانه‌های اختلال اوتیسم در سه حوزه بررسی می‌شود که عبارتند از: ارتباط، تعامل و حرکات تکراری

هر کدام از این گزینه‌ها موارد مختلفی مثل بازی‌، تماس چشمی، واکنش به اسم و …. را شامل می‌شود که باید توسط متخصص ارزیابی شود .