هفت رفتار مثبت در برخورد با افراد مبتلا به اوتیسم

رفتار من باید با فرزندم چگونه باشد؟

این سؤالی است که پاسخ درست آن می تواند آرامش روانی رابرای شما و فرزندتان به ارمغان بیاورد.

۱- رفتار اول” او را حمایت کنید:

 

در ابتدا باید بگویم بسیار مهم است که فرزند شما بداند که همیشه شما و حمایتتان را در کنار خود خواهد داشت. و به طور صد در صد از این امر مطمئن باشد. مخصوصاً وقتی که فرد در حال انتقال از دوره ی کودکی به دوره ی بزرگسالی است؛ یعنی دوران نوجوانی که بلوغ فیزیکی یا جسمی یکی از نشانه های آن است.

همه ی افراد در این سنین یک دوره ی بحرانی را سپری می کنند؛ و این بحران زمانی بیشتر می شود که فرد مشکلی مثل اوتیسم داشته باشد.

اگر فرزندتان احساس کند که همیشه همراهی شما را در کنار خود دارد؛ این حس او می تواند باعث شود که شما در موقعیت بهتری قرار بگیرید و تأثیر بیشتری روی او داشته باشید.

به عبارت بهتر هر چقدر از حضور شما در کنار خودش احساس اطمینان داشته باشد؛ به همان میزان کمتر مرتکب خطا و اشتباه می شود.این یک رفتار حرفه‌ای است.

وقتی فرزند شما در زمینه ایی که احتمال اشتباهش وجود دارد به شما تکیه کرده؛ این حس اعتماد او را از بین نبرید و با نشان دادن راه درست پشتیبانش باشید.

 

۲- رفتار دوم” اعتماد به نفس را در او تقویت کنید:

 

نقاط قوت کودک خود را بشناسید و گاه و بی گاه او را به خاطر آن نقاط قوت تشویق کنید. این کار می تواند اعتماد به نفس او را افزایش دهد. شروع کردن تمریناتی برای تقویت اعتماد به نفس در ابتدا می توند برای همه دشوار باشد و این امر خیلی بیشتر می شود زمانی که شما با یک فرد مبتلا به اوتیسم رو به رو هستید.

پس لازم است در این زمینه نیز صبور و برد بار باشید تا اعتماد به نفس که می تواند نقطه ی اتکای زندگی هر فردی باشد را در او تقویت کنید.

 

۳-رفتار سوم” باور داشته باشید که هیچ فردی کامل نیست:

باور داشته باشید که همه ی انسان ها ممکن است دچار خطا و اشتباه شوند؛ و کسانی پیروزند که هنر بخشیدن خود را داشته باشند. گاهی افراد مبتلا به اوتیسم تفاوت بین عمل درست و اشتباه را درک نمی کنند؛ در این مواقع بهترین کار این است که شما دست از سرزنش کردن خودتان و اطرافیانتان بردارید؛ و باور کنید که بعضی از اشتباهات قابل چشم پوشی هستند و همچنین برخی دیگر از رفتارهای اشتباه را می توان اصلاح کرد.

 

۴-رفتار چهارم” او را درک کنید:

این باور را در خود تقویت کنید که فرزند شما هیچگاه تمایلی به ایجاد مشکل ندارد. او یک کودک یا بزرگسال بد اخلاق؛ بی ادب و مغرور نیست.

اما گاهی ممکن است اتفاقی بیفتد که او پیش بینی برای آن در ذهن خود نداشته است و این باعث آشفتگی و بی قراری در او می شود.

ترس ها و زمینه های استرس را در او شناسایی کنید و خیلی سریع در مورد او قضاوت نکنید.

برای اطلاع از چگونگی درک کردن کودکان اوتیسم و خانواده‌هایشان می‌توانید این‌جا را مطالعه کنید.

 

۵-رفتار ئنچم” همه چیز را برایش تشریح کنید:

همه ی چیز هایی که برای ما واضح و روشن است ممکن است برای فرد مبتلا به اوتیسم پیچیده باشد یا حداقل بدیهی نباشد.

بنا براین شما باید همه چیز را برای او کاملاً شفاف توضیح دهید و حتی اگر لازم شد خواسته ی خود را دوباره و چند باره به صورت دقیق تکرار کنید.

معمولاً افراد اوتیسم اطلاعی در امور بدیهی ندارند مخصوصاً در زمینه ی روابط اجتماعی. شما باید همه چیز را از آن ها بخواهید و توقع نداشته باشید خودش کار درست را انجام دهد.

 

۶- رفتار ششم” به او احترام بگذارید:

احترام گذاشتن را به او آموزش دهید. شما می توانید با احترام گذاشتن به خودتان این کار را بکنید. وقتی شما به خودتان احترام بگذارید خیلی ساده می توانید مانع بی احترامی او به خودتان شوید.

حتی در جزئی ترین موارد به خواسته و تصمیم فرزندتان احترام بگذارید؛ اما در عین حال باید مراقب باشید که رفتار های منفی و مشکلات رفتار ی را در او تقویت نکنید. به عنوان مثال گاهی کودک شما به دلیل خستگی از ادامه ی بازی آموزشی سر باز می زند در این مواقع بهتر است به تصمیم او برای ترک بازی احترام بگذارید و مانع خروجش از بازی نشوید.

به عبارتی نگذارید که او خیلی خسته شود” طوری که از بازی کردن با شما خاطره‌ی خوبی نداشته باشد” و وقتی که از او درخواست بازی می‌کنید خستگی و ملالت برایش تداعی شود.

 

۷- رفتار هفتم” به قول خود عمل کنید:

 

اگر به کودک قولی می دهید ؛ تحت هر شرایطی به آن عمل کنید. فقط در این صورت است که می توانید مطمئن باشید که حرف های شما می تواند روی او اثر گذار باشد.

پایان…

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا