چقدر اوتیسم را میشناسید؟
یکی از بچههای کلاستان به طرز عجیبی گوشه گیر و منزوی است هرگز ندیدهاید که در زنگ تفریح یا زمان استراحت با کسی گرم بگیرد، معمولاً بچههای دیگر کلاس هم زیاد دوست ندارند که او در جمعشان باشد.
راهکار شما برای برخورد با چنین شاگردی چیست؟ آیا ریشهی مشکلات او را در خانوادهاش بررسی میکنید، با مشاور مدرسه مشورت میکنید، سعی میکنید با دادن مسؤلیت به او، او را وارد جمع همکلاسیهایش کنید یا اگر متوجه شدید کسی دارد او را مسخره میکند تنبیهاش میکنید؟
همهی موارد بالا میتواند در جای خود درست باشد و نتیجهبخش. اما اگر شاگر شما کسی است که با یک اختلال زندگی میکند چه؟ آیا باز هم میتوان از راهکارهای قبلی استفاده کرد؟
همهی ما کسانی که در مسیر آموزش کودکان یا حتی بزرگسالان گام برمیداریم، به آنها میآموزیم و از آنها یاد میگیریم، باید بدانیم که اوتیسم چیست؟ چه پیامدهایی برای فرد در بر دارد؟ و رفتار یک معلم باید با یک فرد دارای اوتیسم چگونه باشد؟
به گزارش سازمان بهزیستی کشور، در کشور ما یک درصد جمعیت یعنی حدود ۷۰۰ هزار مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم وجود دارد، که هر کدامشان دارای سطحی از توانایی، تفاوت و بعضی هم دارای ناتوانیهایی هستند.
بسیاری از افراد مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم افرادی با اختلال طیف اوتیسم خفیف بسیار مشکل بوده و در مواردی هم فرد تشخیص اوتیسم نمیگرفته است. و این یعنی این افراد در سالهای کودکی و نوجوانی لحظههای سختی را پشت سر گذاشتهاند. لحظههایی که تفاوتهای اساسی بین خودشان و دیگران میدیدهاند و در عین حال هیچ کسی درکشان نکرده و تفاوتشان را جدی نگرفته.
در حالی که تمامی آن موارد میتوانست برای آنها زیبا و شادی بخش باشد، اگر جامعه که تشکیل شده از خانوادههاست، دربارهی اختلال طیف اوتیسم و تفاوت هایش اطلاعات اندکی داشتند.
اما خوشبختانه در حال حاضر تشخیص اختلال طیف اوتیسم برای متخصصین سادهتر شده و افراد معدودی را میتوان یافت که مبتلا به طیف اوتیسم باشند و در کودکی تشخیص اوتیسم نگرفته باشند.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، در مدرسه در کنار همسالان عادی خود قرار میگیرند، بنابراین تمام پرسنل مدرسه و مخصوصاً معلمها باید اطلاعاتی در زمینهی اختلال طیف اوتیسم و روشهای آموزش به افراد اوتیسم داشته باشند و مدام این اطلاعات را توسعه بدهند.
گاهی از دل همین مدرسهها و از بین همین بچه ها نوابغی ظهور می کنند که دنیا راهی به جز تحسینشان ندارد، به شرط اینکه هر کدام از آنها آموزشهای مخصوص خودشان را دریافت کنند.
این وظیفه به عهدهی ما آموزشگران است که تفاوتهای افراد طیف اوتیسم را به رسمیت بشناسیم و برای آموزش، روابط اجتماعی، ورود به جامعه و پرورش این فرشتههای زمینی برنامههایی داشته باشیم.