( صدا) چرا افراد مبتلا به اوتیسم دست‌هایشان را روی گوششان می‌گذارند؟

اگر کودک مبتلا به اوتیسمی را در خانواده‌یا اطرافیانیانتان داشته باشد یا به هر نحوی با کودکان با نیازهای خاص در ارتباط باشید حتماً دیده اید که این کودکان گاهی دستشان را روی گوششان می‌گذارند، می‌چرخند، دست می‌زنند، بی دلیل می‌خندند و یا گریه می‌کنند.

در این مقاله می‌خواهم پاسخ یکی از سؤالات شما را بدهم. جواب این سؤال را که چرا افراد اوتیسم دست‌هایشان را روی گوششان می‌گذارند؟

این سؤال می‌تواند چند پاسخ مختلف داشته باشد،

اول این‌که از آن‌جایی که معمولاً یکپارچگی حسی کودکان اوتیسم با اختلال مواجه است، و باعث ادراک متفاوت آن‌ها می‌شود، ممکن است بچه‌ها صدایی را که از نظر ما طبیعی است به صورت آزاردهنده‌ای دریافت کنند. مثلاً صدای چکه کردن شیر آب می‌تواند برای آن‌ها به اندازه‌ی صدای انفجار یک بمب مهیب و آزاردهنده باشد.

اختلال در یکبارچگی حسی

اختلال در یکپارچگی حسی به این معنا نیست که فردی که از این اختلال رنج می‌برد همیشه صداها را بلند و یا بسیار بلندتر از حد معمول خودش درک کند” بلکه گاهی ممکن است کودکی صداها را صعیف یا بسیار ضعیف درک کند” برای مثال کودکانی که سعی دارند با ضربه زدن سرشان به اشیا صدا تولید کنند یا گوششان را خیلی به منبع صدا نزدیک می‌کنند” ممکن است که کم حسی شنوایی داشته باشند.

کم حسی شنوایی را می‌توان نقطه‌ی مقابل بیش حسی شنوایی دانست.

دوم این‌که گاهی گذاشتن دست‌ها روی گوش توسط بچه‌های اوتیسم تبدیل به یک کلیشه شده و کودک در زمان بروز هیجاناتش ممکن است دست‌ها را روی گوش خود بگذارد، دور اتاق بدود و یا دست‌هایش را در مقابل صورتش تکان دهد، تمام این موارد می‌تواند پایه‌ی حسی داشته باشد و یا برای کودک تبدیل به کلیشه شده باشد.

و دلیل سومی هم می‌تواند وجود داشته باشد که آن را از زبان نااوکی هیگاشیدا یک نوجوان مبتلا به اوتیسم شدید برایتان خواهم آورد.

از نااوکی هیگاشیدا پرسیده شد چرا افراد مبتلا به اوتیسم گوششان را با دست می‌گیرند؟ آیا موقعی که سر و صدا زیاد است این کار را می‌کنید؟

و او در پاسخ گفت:

صداهای خاصی هستند که شما متوجه نمی‌شوید، ولی واقعاً ما را عصبی می‌کنند. مشکل این‌جاست که شما نمی‌دانید این سر و صداها چطور ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

این صداها نه فقط باعث اضطراب ما می‌شوند، بلکه ترسی هم در ما ایجاد می‌کنند، ترس از این‌که اگر همچنان به صدا گوش دهیم، تمام حواس خود را در خصوص این‌که کجا هستیم را از دست خواهیم داد. در این مواقع حس می‌کنیم که زمین می‌لرزد و چشم‌انداز اطرافمان شروع به آمدن به سمت ما می‌کند تا ما را با خود ببرد و این حس واقعاً وحشتناک است.

پس گرفتن گوشمان اقدامی است برای محافظت از خودمان و ماندن در جایی که هستیم.

صداهایی که افراد مبتلا به اوتیسم را اذیت می‌کند از فردی به فرد دیگر متفاوت است، من نمی‌دانم اگر گوشمان را نمی‌گرفتیم چطور از پس صداها بر می‌آمدیم.

من هم گاهی گوشم را می‌گیرم هر چند که به تدریج با کم‌تر کردن فشار دست‌ها به گوشم به این صداها عادت کردم.

حدس می‌زنم بعضی افراد نیز می‌توانند با عادت کردن و طبیعی پنداشتن این صداها بر این مشکل غلبه کنند. مهم این است که ما بلأخره یاد گرفتیم وقتی صداها بر ما هجوم می‌آورند احساس آسودگی و امنیت کنیم.

پاسخ فردی که خود مبتلا به اوتیسم است، به این سؤال که چرا افراد اوتیسم گاهی دستشان را روی گوششان می‌گذارند؟ بسیار قابل تأمل و حیرت‌انگیز است.

برای این سؤال ( چرا افراد اوتیسم دستشان را روی گوششان می‌گذارند؟ ) سه پاسخ برای شما ارائه دادم که دو پاسخ ابتدایی این مشکل را از بیرون برری می‌کرد و سومین پاسخ مشکل را از درون فرد اوتیسم دید.

ما برای این‌که بتوانیم راه حلی برای مشکلات این چنینی داشته باشیم به همه‌ی این پاسخ‌ها نیاز داریم.

یکی از مشکلات عمده‌ی کودکان اوتیسم ثبت حسی ناکارآمد است” حالا ثبت حسی چیست؟

ثبت حسی

زمانی که یک محرک حسی به یکی از حواس ئنجگانه وارد می‌شود” آن محرک توسط گیرنده‌های مربوط به هر حس تبدیل به درون‌داد حسی می‌شود که بعد از عبور از بعضی از مسیرهای عصبی در انتها در منطقه‌ای مربوط به آن حس در مغز ختم می‌شود” به این فرایند ثبت حسی گفته می‌شود.

در کودکان اوتیسم ثبت حسی با اختلال مواجه است که همین موضوع باعث بروز ادراکات نامناسب فرد می‌شود.