نباید‌هایی برای کنترول رفتار!

برای کنترول رفتارهای چالشی کودک اوتیسم چه کار نکیم؟

معمولاً وقتی یک رفتار چالشی از بچه‌ها سر می‌زند، والدین و بزرگسالان به جای تسلط بر اوضاع و حفظ آرامش، خود کنترول رفتارشان را از دست می‌دهند و ممکن است باعث شوند که سطح برانگیختگی کودک بیشتر شود.

برای کنترول رفتارهای چالش‌برانگیز کودکان اوتیسم، والدین از جمله کسانی هستند که مهم‌ترین نقش را بر عهده دارند.

البته والدین ممکن است که در شرایط گوناگون و با توجه به شناختی که از فرزند خود دارند، برای کنترول رفتارهای چالش‌برانگیز و یا رفتارهای مشکل‌ساز، رفتارهای متفاوتی را از خود نشان دهند.

اشتباهات رایج برای کنترول رفتارهای چالشی

این‌که ما بدانیم که در زمان بروز رفتار مشکل ساز چه کارهایی را نباید انجام دهیم، دقیقاً به همان اندازه که بدانیم چه رفتارهایی را باید انجام دهیم، مهم و مؤثر است.

ما باید وقتی که کودک مبتلا به اوتیسم در بالاترین سطح برانگیختگی قرار دارد، طوری برخورد کنیم که او از برخورد ما اینطور نتیجه بگیرد که ما داریم به او می‌گوییم :

آرام باش، من تهدیدی برای تو نیستم. با تو رقابتی ندارم و می‌خواهم از عهده‌ی این موقعیت برآیم.

و حالا چند مورد از رفتارهایی که نباید آن‌ها را انجام دهیم

*فریاد نکشید، فریاد کشیدن یک رفتار نمایشی است، قبل از آن که بدانید چه اتفاقی افتاده سعی نکیند تا بر آن تسلط یابید.

*رفتارهای تهدید آمیز و خشن نشان ندهید، زیرا باعث برانگیختگی بیشتر کودک می‌شود.

*زبان بدن تهاجمی و چهره‌ی خشمگین به فرد دارای اوتیسم می‌گوید که شما می‌خواهید وارد فضای خصوصی او شوید، و این کاری است که او از آن نفرت دارد.

*موضوع را زیاد بزرگ نکنید

*دیگران را وارد جریان نکنید و از آن‌ها درخواست کمک نکنید

*درک نکردن شدت عصبانیت فرد دارای اوتیسم کمکی به کنترول رفتار او توسط شما نمی‌کند، تنها وخامت اوضاع را بیشتر می‌کند.

میزان برانگیختگی

باید به یاد داشته باشیم که رفتارهای چالش‌برانگیز یا رفتارهای مشکل‌ساز حالت افزایش تدریجی دارد، یعنی وقتی که فرد دارای اوتیسم کمی برانگیخته می‌شود و کم کم میزان آن افزایش می‌یابد و تا سطح خاصی که اوج یا حداکثر برانگیختگی نامیده می‌شود ادامه پیدا می‌کند و بعد  از آن کم کم از سطح برانگیختگی آن‌ها کاسته می‌شود.

بنابراین باید توجه داشته باشیم که وقتی فرد دارای اوتیسم در وضعیت اوج برانگیختگی قرار دارد، ما برای کنترول رفتار او باید بیشترین انعطاف را داشته باشیم و او را مطمئن کنیم که ما برای او تهدید محسوب نمی‌شویم.